Zondag 3 november

De dag om iets aan ons geloof te doen. Wekker gaat om 04.30 uur, want we gaan om 05.00 uur een dienst van de monniken bijwonen. Volgens Maud duurt dit spektakel een uur. We krijgen instructies dat we in kleermakers zit moeten zitten en wat er ook gebeurt nooit met de voeten naar de monniken mogen wijzen. We lopen in het donker begeleid door wat lichtjes van mobiele telefoons naar boven. Naast het pad ligt een betonnen greppel van halve meter diep en jawel hoor, wie dondert er in... knieën naar voren, kop in de struiken, bril in de greppel en wonder boven wonder, alles blijft heel. We nemen plaats op de kussens in de bekende kleermakers zit en de eerste monniken komen binnen. Ze mogen er bij vanaf vijf jaar. Arme schapen. Er wordt wat geknield en de posities worden ingenomen en het spektakel begint. Murmel murmel murmel, er zitten ook nog een paar toeters bij en al gauw ga je ook maar eens goed rondkijken. Twee monniken van een jaar of tien zitten heerlijk te donderjagen. Zodra ze de controle monnik zien zitten ze weer kaarsrecht en zingen, murmelen, de longen uit hun lijf.

Ze zijn dus niet anders dan andere kinderen. Links en rechts beginnen de eerste bleekscheten wat ongemakkelijk heen en weer te schuiven. Wat wisselen van bil etc. Het is bijna zes uur dus het feest zal zo voorbij zijn. Mis zei de mol, voor de Nederlandse gasten worden alle registers open getrokken. De eerste bezoekers vertrekken, maar wij houden stug vol. Uiteindelijk duurt het tot 07.00 uur. We gaan naar onze kamer, kop onder de kraan en ontbijten om 08.00 uur. Om 09.00 uur de bus in voor korte rit naar Bhaktapur. Dit de stad van de gouden tempels waar tradities en geloof hoog in het vaandel staan. Bhaktapur is samen met Kathmandu en Patan 1 van de drie Nepalese koningssteden. De belangrijkste bezienswaardigheid is uiteraard Durbar Square, met haar vele paleizen en heiligdommen. We gaan met de groep de stad in en komen bij Potters Square. Heeft niks met Harry te maken maar met pottenbakkers. De oudste pottenbakker werkt nog op traditionele wijze en geeft een demonstratie. Prachtig. Ik wordt uit de groep gevist door de brave man, precies de handigste. ... Maar samen met de brave borst maak ik een asbakje. Later op de dag kan ik mijn kunstwerk ophalen. Onze tocht duurt twee uur en daarna zijn we vrij. Wij besluiten deze prachtige stad op ons gemak verder te ontdekken. We dwalen door de steegjes en lopen over prachtige pleinen, en het lukt me traditie getrouw om bij een school binnen te komen. Terug in het hotel gaan we met zijn allen heerlijk dineren. Man, je zou alleen al voor het eten naar Nepal gaan. De tipanyaki kip was voortreffelijk. Lekker lokaal biertje er bij en de dag zit er weer op.