Vrijdag 8 november

Wekker loopt af om 05.45 uur, want we willen de zon op zien komen boven de bergen. Zo'n blijft grotendeels achter de wolken maar we schieten toch wat mooie plaatjes.

We gaan ons eerst maar even lekker poedelen. Ik haal met de klaargezette emmer wat warm water en we zijn weer fris en fruitig.... Ontbijt tafels worden buiten gezet en in het zonnetje is het best te doen. We hebben gisteren gekozen om via een andere route de berg af te gaan. Na een kwartier is de Weeda cirkel rond, eerst ben ik in betonnen greppel gevallen, Danielle op een trap gevallen, Joey dook in Nuwakot bij wandeling anderhalve meter naar beneden, en nu was Marion aan de beurt. Rechtervoet glijdt weg, en gaat voluit voorover anderhalve meter plat op de snuffert het rijstveld in. Wonder boven wonder zijn we alle vier goed weg gekomen. Via stijlen hotseknots liggende stenen scharrelen we in anderhalf uur naar beneden.  Daar staat de bus al op ons te wachten. We stoppen om een klooster te bezichtigen. We komen langs een school waar buiten op een plein de leerlingen aan het dansen zijn.

Op 28 november bestaat de school zoveel jaren, en er wordt geoefend. Ze bootsen zelfs de Olympische spelen na, met een heuse fakkel. De meeste reisgenoten zijn toe aan een cafeïne shot, maar ik zie een gemeenschapshuis, dus duik naar binnen. Drukte van belang, kussens op de vloer foto's van Tibet en de Dalai Lama. Wat blijkt, de dorpsverkiezingen zijn aan de gang. Wat een enerverend schouwspel. Ik wordt gelukkig bij gepraat door de huidige burgemeester. We lopen naar buiten en zien de kleuterschool.

We trekken de stoute schoenen aan en vragen aan de leraressen of we mogen komen kijken. Natuurlijk mag dat, wat een feest tussen al die kleine kinderen. We geven ze allemaal een high diverse, maar opletten dat ze met de rechterhand slaan, met de linkerhand vegen ze de poep van tussen de billen. We zijn gewaarschuwd. Dan weer de bus in naar hotel. Nog steeds wat teleurgesteld dat de aangekondigde trekking geen echte trekking was, besluiten we een bak koffie te drinken en met een typisch bootje van hier het Pwema meer over te steken.

Marion Danielle Joey en ik creëeren onze eigen trekking tocht en scharrelen, klimmen en klauteren in vijftig minuten naar de World Peace Pagode. Onderweg veel mooie vergezichten, en eenmaal boven blijkt het om een mooie stupa te gaan. We hobbelen in 45 minuten naar beneden waar de kapitein van onze boot nog op ons zit te wachten. Al roeiende vertelt hij ons wat leuke verhalen en wijst ons op de bergtoppen waar nu de zon op schijnt. WAAAAUUWWW.

Geweldig. Terug aan land geven we de brave borst nog wat drinkgeld en gaan naar hotel voor opknapbeurt. Onderweg scoren we bij lokale bakkerij nog wat heerlijke koeken. Rond 18 uur lopen we richting het meer, maar het is te donker. Er is nog een religieus s feest aan de gang, met vuur en bellen, etc, maar foto's maken wordt hem niet.

We gaan met Danielle en Joey hapje eten weer fantastisch, en Joey kijkt mijn tablet na in verband met de foto's. Het lukt helaas nog niet.